WAT MOET ONE VERWAG VAN 'N GOEIE PERDEBOEK DEEL 2

Kom ons kry perspektief oor dinge. As ‘n sport soos rugby, hokkie, netball net geskik was indien dit super veilig was, sou enigiemand daarna gekyk het? In enige sport is daar risiko, en selfs dogters moet by risiko aanpas. Moet ons nie ons benadering teenoor perdekuns (“horsemanship”) ‘n bietjie verander nie? Het ons nie ‘n geslag “horsemen” opgelei wie amper in die kategorie van “sissy” val nie?

So, om terug te keer na die punt om “horsemanship” te definieer.

Moet ons nie vernuf in perdekuns (“horsemanship”) as die vermoë om verbouereerde, ongedissiplineerde, onveilige perde af te rig sodat hulle kalm, veilige, gedissiplineerde ryperde met vertroue word, sien nie? As leerlinge nooit aan enigiets meer as die 95% voorspelbare blootgestel word nie, sal hulle ooit meer as perdepassasiers word?

Dus, wat is ‘n alternatiewe benadering of maatstaf vir goeie, praktiese afrigting (van perdemense) en ‘n waardevolle handleiding oor “horsemanship”?

Indien ons die vermoë om ‘n probleemperd te korrigeer as die maatstaf stel, sal dit nie ‘n nuwe, meer praktiese betekenis aan die term “horsemanship” gee nie?

Indien ons ons visier daarop stel om mense op te lei hoe om die vertroue van perde wat vurig, gespanne en opwindend is, wat as “warm” bestempel word, te wen, en hoe om hulle te kalmeer en te dissiplineer, sal ons nie meer ware perdemense oplei nie? Sal dit nie resultate oplewer indien ons leke metodes, sagte, natuurlike afrigtingsmetodes, leer om vurige rasse, soos Renperde, sommige Arabiere, Amerikaanse Saalperde, Hackneys ens., en meer bekwame, opgeleide perdemense tot gevolg hê nie?

Ek sien pragtige, baie vroulike en verfynde dogters en baie normale (ek bedoel nie abnormaal rof nie) seuns wie groot plesier kry uit vurige opwindende perde, net as gevolg van ‘n ander ingesteldheid. Hulle word verseker dat hulle dit kan doen, en hulle word geleer hoe om dit te doen. Dit verbaas my dat kinders aan rowwe sportsoorte soos rugby blootgestel word, met al die gepaardgaande risiko vir besering, maar wanneer dit by perde kom word alles wat nie absoluut bomproef is nie, as te gevaarlik bestempel.     

Wat kan ons vir leke en kinders leer? Wat behoort ons te soek in ‘n effektiewe, doeltreffende perde afrigtingsboek, en in ‘n boek oor perde oor die algemeen?

Daar is metodes wat sag, veilig en nie-vernielend is nie, om die vertroue van ‘n rou, wilde perd, wat nog nooit hanteer is nie, te wen in ongeveer 30 minute, en om vir die res van daardie perd se lewe sy vertroueling te word.

Die meeste perde is gevoelig vir aanraking in die begin. Daar is sagte metodes om dit te bowe te kom en ‘n perd veilig en ‘n plesier te maak om mee te werk in ‘n rekord tyd. Baie perde is kopsku van nature, maar dit kan reggestel word op ‘n manier waarop die perd nie verniel word nie, en sodoende word die perd maklik gemaak om ‘n toom aan te sit.  

‘n Redelike persentasie perde is moeilik om te beslaan, maar perde afrigters kan dit regstel op ‘n baie mooi manier. Daar is metodes wat baie effektief is om ‘n perd te leer om stil te staan wanneer hy opgeklim word. Dit kan aan leerlinge geleer word.

LEES MEER LEERSAME ARTIKELS OP 

http://www.easyhorse.info/artikels 

WAT MOET ONS VERWAG VAN ‘N GOEIE PERDEBOEK?

WAT MOET ONS VERWAG VAN ‘N GOEIE PERDEBOEK?

 Wat moet ons van ‘n goeie boek of handleiding oor perde en perde afrigting verwag?

Ons kan ook ‘n paar verwante vrae vra, soos: wat behoort ‘n goeie ry instrukteur sy/haar leerlinge leer, of wat moet die primêre doel van enige instrukteur oor perde wees?

Natuurlik sal die antwoorde soveel varieer soos wat daar perderasse en tipes verskil, afhangende van baie faktore, soos die doelwit van die leerling, sy doel of deelname, dissipline, agtergrond van leerling ens.

Heelparty kinders wie perdry, asook volwassenes, beskou sekere sertifikate en kwalifikasies as die heel hoogste prestasie. Vir hulle is dit die hoogste prestasie om die eksamen te slaag met die hoogste lof, die toppunt. Hierdie leerlinge sal heel montlik dik handboeke bestudeer en sodoende baie teorie leer, en sal sodoende geweldig baie teoretiese kennis bekom.

Maar die belangrikste vraag bly steeds: wat tel die meeste wanneer jy voor die perd staan en in die perd se oë kyk? Is dit teoretiese kennis en kwalifikasies, of is dit praktiese kennis en praktiese vermoë?

Ek het  baie leerlinge (en baie top klas ruiterkuns instrukteurs) wie al die teorie en kwalifikasies het, gesien, maar wie nie in staat is om enigiets meer as ‘n bomproef perd te hanteer nie, en eweneens het hulle nie die aanvoeling en kundigheid om ‘n gespanne perd kalm, vol vertroue en gedissiplineerd te maak.  

My belangstelling is onlangs geweldig geprikkel toe ek ‘n e-pos van ‘n “deskunidige perde-kalmeerder” ontvang, wie ‘n uitstaande voorlegging gedoen het as iemand wie “werklik” die beste tegniek ken om skrikkerige perde te kalmeer en vertroue te gee. Die onderwerp van haar demonstrasie was deur haar beskryf as “die plaaslike skrikker”. Ek kon nie wag dat sy haar bekendstelling afsluit en met haar demonstrasie begin nie.

En toe word “die plaaslike skrikker” bekendgestel. Al wat die arme perd gedoen het was om sy kop op te tel en sy ore te spits, en om ‘n bietjie meer wakker te lyk as die res om te wys dat hy iets raakgesien het en aandag gegee het !!!

Ek het gerespekteerde ryskole besoek waar daar uiters snobisitiese en hoogs gekwalifiseerde ry-instrukteurs met ‘n “jy kan my niks leer nie” gesindheid, is, waar al wat die arme mense kan hanteer ‘n bomproef perd is van die sort wat vereis word vir ‘n drie jaar oud kind. Sommige van die ry-instrukteurs kan niks meer hanteer as ‘n tien jaar oue kind in ‘n plattelandse gemeenskap nie.

Ek bevorder geensins die gedagte dat onervare kinders se lewens en veiligheid in gevaar gestel moet word nie. My eie twee dogters is twee baie verfynde en vroulike vrouens, en so ook my kleindogters, dus weet ek hoe kosbaar ‘n mens se kinders is. Maar wat sommige mense, veral by sommige hoogs gerespekteerde ruiterkuns inrigtings, as “gevaarlik, wild en skrikkerig” beskou, is net belaglik.

Ek besef dat dit vir sommige stadskinders opwindend is om net op ‘n perd rondgelei te word, of om selfs net aan ‘n perd te vat, maar moet ons nie daarna strewe om hulle by daardie punt verby te kry en REGTE PERDEMENSE OP TE LEI NIE? Ek bedoel mense wie ander onopgeleide mense kan wys hoedat hulle ‘n perd kan hanteer wat ander wie nie opgelei is nie, nie kan hanteer nie? Ek het al so baie “sterk, ervare” ruiters, wie na jare se opleiding en afrigting (en ten spyte daarvan dat hulle as werklike goeie ruiters beskou word), hul doodskrik as ‘n perd net effe padgee. 

Ek het ook ewe verfynde dogters gesien wie nie eers roer wanneer ‘n perd skielik skrik wanneer‘n voorwerp onverwags te voorskyn kom nie.   

LEES MEER LEERSAME ARTIKELS OOR PERDE AFRIGTING

http://www.easyhorse.info/artikels

HOE OM VREES IN ‘N JONG PERD TE BOWE TE KOM

HOE OM VREES IN ‘N JONG PERD TE BOWE TE KOM

 

Daar is verskillende benaderings en metodes om ‘n perd te help en te leer om vrees te bowe te kom. Vir die doel van hierdie artikel sal ons op een benadering konsentreer. 

Daar is wel ander benaderings wat lynreg teenoorgesteld van hierdie is, waarmee mense ook goeie resultate behaal.

Die beginsel wat ons hier toepas is dat die perd hom tot jou wend vir beskerming en sekuriteit. Die metode wat ons toepas is om die perd los te laat in ‘n ronde kraal omtrent 2 meter hoog en 16 meter in deursnit. Versprei 4 of 5 mense eweredig om die kraal aan die buitekant, elk met ‘n plastiek bottel met ‘n paar klippe in, om soveel lawaai as moontlik te maak, terwyl hulle teen ‘n normale spoed rondom die kraal loop. Hierdie mense loop almal teen dieselfde pas, dus bly hulle ewe ver van mekaar af.

Aanvanklik sal die perd buite himself raak. Na 5 tot 10 minute sal hy waternat gesweet wees. Dit maak nie saak watter kant toe hy draai nie, hy loop hom vas in die nare lawaai.

Normaal weg neem dit 15 tot 20 minute voordat die perd besluit dat hy ‘n vennoot nodig het, iemand met wie hy kan saamwerk, wie aan hom sekuriteit en beskerming kan bied teen hierdie “gevaarlike bedreiging”. Die perd sal eers begin kou en speel met sy tong en lippe – ‘n teken van gewilligheid om saam te werk en te onderhandel. Daarna sal hy een uit die groep om die kraal uitkies aan wie hy naby wil bly en wie hy wil volg. Gedurende hierdie periode hou al die mense aan met loop en bottels skud.

Sodra dit duidelik word dat die perd sy vriend uitgekies het, gaan daardie person in die kraal in, maar hy loop in sirkels geleidelik nader aan die perd. Gedurende hierdie fase bly kyk die persoon op die grond en vermy oogkontak. Oogkontak word beskou as ‘n teken dat jy die perd van jou af wil wegjaag (aggressie). Deur jou skouer na die perd toe te draai en op die gronsd te kyk is tekens dat jy bereid is om die perd in jou gebied toe te laat.  

Teen hierdie tyd sal die perd normaalweg verkies om na aan jou te bly en om vir jou as ‘n vorm van sekuriteit en beskerming teen die “gevaar” aan die buitekant te sien.

Jy kan nou in sirkels beweeg, draaie en in alle rigtings loop, en die perd behoort jou te volg. Dit is ook nou die tyd dat die res van die mense aan die buitekant stadigaan moet deurklim na die binnekant van die kraal, en rondloop in die kraal, terwyl hulle steeds die bottels skud en geleidelik naderkom.

Op hierdie stadium moet jy in die middel van die kraal stilstaan en die perd oral oor sy lyf vryf, van die kop tot by die agterkwart, oor sy rug en kruis, sy ribbe en pens, terwyl die ander aanhou om die bottels te skud en om die perd loop. Gee baie aandag daaraan om die mees sensitiewe dele te vryf (die mees waardevolle dele): sy oë en ore.  

Julle het nou “gebind”. Die perd het jou verkies as sy leier en as beskerming teen enigiets waarvoor hy bang is. Hy het ook gewoond geraak aan geraas, en besef

1. Dat geraas hom nie sal seermaak nie, dus hoef hy nie vir geraas bang te wees nie.
2. Hy kan op jou staatmaak wanneer hy onseker voel.

U kan die hele proses van hier af aan lees, tot waar jy die tuie ens. opsit, opklim en inspan voor ‘n kar, en begin ry of dryf, in die volledige perde handleiding EASY HORSE. 

U kan hierdie artikel en baie ander lees deur op hierdie link te kliek

http://www.easyhorse.info/artikels

U kan ook die volledige handleiding oor perde afrigtingbestel op http://www.greenhorsetrainingbook.org/order/

PERDE AFRIGTING – KYK GEBALAANSEERD DAARNA

’’Natural horsemanship” het die manier waarop perde afrigters perde benader verander ten geode, en vir altyd. Perde inbreek is ‘n praktyk wat nog net deur mense wie sestig jaar agter die tyd is, toegepas word.

Eweneens kan hierdie wonderlike beginsel deur nuwelinge verkeerd vertolk word, soos wat ek onlangs ontdek het.

In my lewe het ek met ‘n groep in die die perdebedryf kennis gemaak met wie ek nie in die verlede bekend was nie, en ek het besef dat hierdie mense die teenoorgestelde opleiding nodig het.  

Ek is ‘n groot voorstaner van “natural horsemanship”, en van sagte afrigtingsmetodes. Ek het ‘n handleiding oor afrigtingsmetodes geskryf, wat suksesvol deur beginners en leke toegepas word, en selfs gerespekteerde afrigters pas baie van die tegnieke waat daarin beskryf word, suksesvol toe. Hierdie e-boek is gebaseer op gemeenskaplike vertroue en dissipline, op die “natural horsemanship” beginsel.    

Maar ek het ook ontdek dat daar by perde afrigting nie net een uiterste bestaan nie – misbruik, geweld, wreedheid – maar ook ‘n ander teenoorgestelde uiterste: tingerigheid. 

 Dit kom veral onder onervare nuwelinge tot hierdie pragtige bedryf voor. Ek haas my om by te voeg dat dit by verre verkieslik is bo wrede, gewelddadigde metodes, maar dit is nog steeds ver van gewenste perde afrigtingsmetodes.

Om dit in perspektief te kry moet ons die perd se natuur as vertrekpunt gebruik. Hou in gedagte dat die perd ‘n groepdier is, en in ‘n kudde is daar ‘n herargie. Terwyl die hings die groep beskerm, is ‘n merrie die matriarg of leier. In hul natuurlike staat is daar ‘n leier en onderdane. Dit is net hoe dit is met perde. In ‘n een op een situasie gaan die perd altyd die ander party toets – mens of perd – om te sien wie is die leier – die persoon of ander perd, of die perd self.

Natuurlik wissel die graad van toets tussen individue, soos dit mense die geval is. Neem ‘n klas skoolkinders as voorbeeld. ‘n Sekere groep sal hul gewilliglik onder die gesag van die onderwyser onderwerp, terwyl ‘n ander groep die gesag van die onderwyser sal uitdaag. Indien die onderwyser ‘n sterk persoonlikheid het, neem hy beheer oor, die rebel (uitdager) weet waar hy staan, daar is beheer, stabiliteit en vordering. Indien die onderwyser swak is, is daar verwarring, onstabiliteit en onsekerheid. Dit beteken nie dat die onderwyser wreed of onregverdig is nie. Hy is net sterk, ferm en in beheer. EN HY SKEP VERTROUE.

Net so soek ‘n perd vir ‘n leier. Hoewel ek wrede afrigtingsmetodes ten sterkste afkeur, dink ek dit is ewe belangrik om leke teen die gevare en gevolge te waarsku deur ‘n perd soos ‘n baba te behandel. Vertel my: het jy en die res van die klas die beste presteer by Juffrou Saggiesenteer, of by Meneer Strengmaarbillik, waar daar gesag en beheer was?

Neem dadelik die gesagsposisie in. Laat die perd uit die staanspoor verstaan wie is die leier. Sodra die perd uitvind hy kan jou oorheers, is dit ‘n geval van (‘n baie kort) tyd voordat dit geen respek vir jou gaan hê nie, en uiteindelik sal jy niks met die perd kan doen nie, en dit sal in die slagpale eindig. Natuurlik is daar grade waarteen perde jou sal toets – sommige perde is meer onderdanig as ander van natuur. Maar as jy net met 30 tot 50  persent van die perde waarmee jy in jou lewe te doen gaan kry, kan regkom, dink ek nie jy kan jouself veel van ‘n “ horseman/horsewoman” noem nie, en jy?  

Dit frustreer my grenseloos as ek sien mense praat met ‘n perd soos met ‘n baba. Pasop – daardie perd gaan jou uitdaag, en jy gaan tweede kom. Perde is sterk diere, en deur natuurlike seleksie is hulle geteel en aangepas om in ‘n vyandige omgewing te oorleef. As hulle hulself nie kon verdedig en beskerm nie, sou hulle uitgeroei word.

My twee dogters is twee pragtige, vroulike, verfynde vrouens, tog hardloop hulle marathons van 20 km. (13 myl) en meer, terwyl hulle die pas volhou oor lang afstande. Hulle kom niks daarvan oor nie. Al wat gebeur is dat hulle gesond en fiks is, en lekker voel. Maar ek het ‘n paar mense ontmoet wie nie wil hê ‘n perd moet gewerk word as hy effens begin sweet nie. Kommentaar soos: “Hy raak nou moeg; ons moet liewer ophou” terwyl die perd skaars begin sweet het, laat my kop draai. Elke atleet word tot die uiterste gedryf, en ‘n perd is baie meer gehard as ‘n mens. As hulle elke 5 minute moes gaan staan as hulle in die natuur moes hardloop, sou daar vandag geen perde oor wees nie; die roofdiere sou hulle almal uitgeroei het.    

ASSEBLIEF. Moenie die gevolgtrekking maak dat ek misbruik voorstaan nie. Ek pas die sagste afrigtingsmetodes toe, en dit is wat ek regdeur my boek bepleit. Ek dink “natural horsemen” soos Monty Roberts, Pat Perelli, John Lyons en Larry Trocha het die mensdom (en die perdebevolking) ‘n onberekenbare guns bewys, en ek pas hul benadering toe;  dit vorm die grondslag van my metodes. Ek weerspreek geensins wat hulle (en ekself) bepleit nie, en ek staan in bewondering oor hul kennis.

Ek voel net dat dit my plig is om beginners te waarsku teen die gevaar op hande, en die onaangename gevolge om ‘n perd soos ‘n baba te behandel. Wees sag, maar ferm, verstandig en realisties. Die een uiterste is so ver van die ideal soos die ander. Wees vriendelik, maar ferm, en kom in beheer. Dwing respek af. Dring aan op dissipline. Wees die leier van dag 1 af.

Een laaste punt: moenie soos ‘n muis praat as jy met ‘n perd praat nie; praat soos iemand wie in beheer is. 

Perde respekteer nie muise nie, maar hulle het respek vir gesag.

Dit is net hoe perde is.  

Lees meer leersame artikels http://www.easyhorse.info/artikels

Bestel die volledige handleiding http://www.greenhorsetrainingbook.org/order/

VOETNOTA: EZINE ARTICLES

 

Hugo E Slabbert has been training horses for almost fifty years. Over this period he has studied methods, done research, learned from others and through trial and error found the most practical and efficient training techniques to gain mutual trust, respect and discipline. He has put these techniques into book form in an e-book, EASY HORSE, which not only explains these techniques in detail, step by step, but covers a very broad spectrum of horsemanship, such as conformation guidelines, rider exercises, injuries etc. You can gain a lifetime's experience in little more than two hours by visiting http://www.greenhorsetrainingbook.org/ and by ordering your copy on http://www.greenhorsetrainingbook.org/order/

WAAROM PERDE SPRING EN HOE OM DIT TE BENADER

Ongeag wat ons poog om met ons perde te doen, behoort ons eerste oorweging te wees om in gedagte te hou hoe die perd dit ervaar wat ons doen.

Het jy al ooit daaraan gedink hoekom ‘n perd spring wanneer ons dit die eerste keer opklim?

Om daardie vraag te beantwoord moet ons na die perd se natuurlike staat terugkeer. Terwyl die mens gedurende die laaste eeue en selfs dekades verstommende vooruitgang op die gebied van wetenskap en tegnologie gemaak het, is die verstand van die perd nog baie dieselfde as wat dit duisende jare gelede was. Ons het ‘n invloed op die rigting van teling gehad deur die individue te selekteer met ‘n meer afrigbare en onderwerpbare geaardheid, maar die basiese redenasievermoë, en hul assosiasie met sekere verskynsels, is baie dieselfde as wat dit duisende jare gelede was. Ons noem dit instink.

Ons moet in gedagte hou dat die perd ‘n prooidier is, wat beteken dat dit die prooi van roofdiere is. God het aan hulle ‘n natuurlike vermoë gegee om hulself te beskerm teen roofdiere ten einde te oorleef (instink). Dus, hoe ervaar die perd dit wanneer jy iets op sy rug plaas (‘n saal), en hom prober opklim?

Katte, soos leeus, luiperds en tiere val hul prooi van agter af aan, deur op hulle te spring en hul dood te maak of te verlam met sy tande. Met ander woorde: die perd “weet” dat iets wat agter sy kop opstyg, sy gewig op sy rug plaas en rondbeweeg op sy rug, net een doel het: om hom dood te maak vir kos.

Selfs al is perde nie meer aan die dieselfde gevaar blootgestel is as duisende jare gelede nie, is die natuurlike vrees steeds daar (selfs stadsbewoners wie nog nooit vir geslagte ‘n leeu gesien het nie, het ‘n ingebore vrees vir leeus). Dus, wanneer ons ‘n saal op sy rug sit, tree die natuurlike instink in werking. Selfs al het jy al vantevore honderde perde afgerig, is dit die eerste keer dat die perd so ‘n ervaring beleef. Dink daaraan: het enigiets al ooit op sy rug probeer klim? Wat anders kan dit beteken as ‘n motief om dood te maak? Vreesaanjaend !!!! Voeg die bewustheid van die gewig (wat die gewig van die roofdier verteenwoordig): dit behoort nie moeilik te wees om ons in te dink wat deur die perd se gedagtes gaan nie. Vir hom beteken dit ‘n onmiddelike bedreiging. Sy enigste ervaring van so ‘n situasie, is dat dit dood beteken.   

Verder val honde (honde, hiënas ens.) die pensgedeelte van groter prooi, soos perde, aan. Enige spesie, mense ingeslote, is besonder sensitief rondom die pens en liesareas. Hoe maklik word die meeste mense nie kielierig in die lies nie. Namate ‘n mens ouer word, raak die sensitiwiteit minder en senuwees raak afgestomp. Dieselfde geld vir perde.

Hoe kan ons dus hierdie onoorkomenlike struikelblok oorkom?

Gelukkig is alles nie teen ons nie. Die volledige perdehandleiding, EASY HORSE, verduidelik in ‘n baie maklike, praktiese en logiese manier hoe om dit te oorkom. Lees soortgelyke opvoedkundige inligting deur

http://www.greenhorsetrainingbook.org/home/

te besoek en deur die webblad te beweeg. Die antwoord is meer ooglopend as wat jy dink.